Pine cone mukhang maganda. Ang mga berdeng cone ay nasa pagitan ng 9 at 16 cm ang haba at mga 7 hanggang 10 cm ang lapad. Ang kanilang berdeng ibabaw ay minsan ay tinatawid ng mga pulang tagaytay. Ang tinatawag na deaf cone na walang buto ay nagsisilbing dekorasyon sa Pasko; ang iba ay nagbubukas at naglalabas ng masasarap na mga buto. Maaaring gawing mas mabilis na magbukas ang mga pinecone.
Masusustansyang buto para sa meryenda o para sa kusina
Ang Pine nuts ay talagang isang napaka-espesyal na treat. Dahil kapag ang mga bulaklak ng puno ay na-pollinated, ito ay tumatagal ng isa pang 24 na buwan bago ang mga cone at maliliit na buto ay talagang bumuo. Ang pine ay tumatagal ng oras nito. Kapag ang matambok, 15 cm ang haba at 8 cm ang lapad na mga cone ay nakasabit sa mga puno sa taglagas, sila ay nakasara pa rin nang mahigpit. Sa likod ng bawat maliit na kaliskis ay may dalawang core - hindi bababa sa kung hindi sila bingi. Sa likas na katangian, ang mga cone ay hindi nagbubukas hanggang sa susunod na tagsibol upang palabasin ang mga butil. Pero hindi mo talaga gustong maghintay ng ganoon katagal sa bahay.
Ang mga butil ay binubuo ng humigit-kumulang 50% na taba at 40% na protina. Ginagawa nitong lubos na masustansiya. Tulad ng lahat ng mga buto at buto, naglalaman ang mga ito ng napakalaking iba't ibang mga bitamina at mineral, upang ang mga maliliit ay hindi lamang masarap, ngunit malusog din. Palaging mainam ang mga pine nuts bilang meryenda o sa lutuing (Italian). Kung mas madaling makarating sa core.
Karaniwang may humigit-kumulang 120 pine nuts sa isang pine cone. Ang maliliit na butil ay nakaupo nang magkapares sa ilalim ng isa sa mga kaliskis ng kono. Doon sila ay muling nababalot sa isang matigas na itim na shell, na kailangan mo ring basagin pagkatapos buksan ang kono. Sa pangkalahatan, napakaraming trabaho kung gusto mong kunin ang mga pine nuts sa kono mismo para sa pagkonsumo. Ang mga cone na ibinebenta sa Germany para sa pagkonsumo ay kadalasang nagmumula sa Turkey o Greece, ngunit ang China at Pakistan ay nangunguna sa pandaigdigang merkado. Ang mga pine cone ay kinokolekta sa buong rehiyon ng Mediterranean, kabilang ang Spain, Italy, Portugal at Israel. Sa ligaw na lumalagong mga kagubatan ng pino, dahil hanggang ngayon ang pine ay hindi maaaring nilinang nang kumita. Ang pag-aani ng mga pine cone ay mahirap dahil ang mga cone ay maaaring tinanggal mula sa mga sanga na may mahabang kawit, o ang isang harvester ay kailangang umakyat sa puno at pumili ng mga kono. Hindi maaaring gamitin ang mga trunk shaking machine - karaniwan ang mga ito sa pagtatanim ng prutas.
Buksan muna ang kono, pagkatapos ay ang mga butil
Ang mga pine cone ay magbubukas nang mag-isa pagkatapos ng ilang araw o linggo kung nakaimbak sa isang mainit at tuyo na lugar. Kaya't ang espasyo sa heater ay hindi isang masamang ideya. Gayunpaman, maaaring tumagal nang napakatagal upang mabuksan na ang mga butil ay nagiging amag o kulay abo mula sa loob - pagkatapos ay hindi na sila nakakain. Ito ay karaniwang makikilala sa pamamagitan ng mabahong amoy ng mga kono at buto.
Kung wala kang pasensya o gusto mong harapin ang mga nasirang kernel, maaari mong pabilisin ng kaunti ang proseso. Ang oven ay isang mabuting katulong:
- Itakda ang oven sa 60° hanggang 80° C
- Linyaan ng baking paper ang baking tray o rack
- Ilagay ang mga pine cone sa tray o rack sa oven
- Maghintay.
Kapag bumukas ang pine cone, kadalasang nangyayari ito nang malakas. Gayunpaman, kung ang oven ay nagsasara nang mahigpit, maaaring hindi mo ito marinig. Kaya hindi masamang ideya na tumingin sa oven paminsan-minsan. Ang mga cone ay hindi nagbubukas sa loob ng ilang minuto, ngunit sa loob ng isang napapamahalaang tagal ng panahon. Kapag nakabukas na ang mga cone, madaling maalog ang mga pine nuts. Hindi bababa sa iyon ang sinasabi ng mga tagagawa sa packaging. Sa katunayan, kung minsan ang mga cone ay bumubukas nang napakarahas na ang mga indibidwal na mga segment ay pinalipad lamang. At ang mga core ay medyo masikip pa rin. Kaya kung minsan ay hindi sapat ang pagyanig; ang pin ay maaaring kailangang ganap na lansagin. At ang mga butil ay napapalibutan pa rin ngayon ng isang makapal at matigas na shell.
Painitin muli, sa pagkakataong ito sa kawali
Ang pinaka-stress-free na paraan upang alisin ang mga pine nuts sa kanilang mga shell ay ang pag-ihaw sa mga ito sa isang kawali. Hayaang uminit ang kawali sa kalan at idagdag ang mga buto. Ang mga pine nuts ay tuyo na inihaw, na nangangahulugang walang taba na nakapasok sa kawali. Kapag ang mga butil ay naging ginintuang dilaw, handa na sila. Madali nang maalis ang mga shell para ma-enjoy ang soft core.
Ngunit mag-ingat:
Ang mga butil ay mainit din sa loob! Mas mabuting maghintay ng ilang sandali hanggang sa lumamig ang mga butil.
Nga pala, ang nakabukas at ngayon ay walang laman na pine cone ay maaari pa ring gawing dekorasyon. Ang maikling oras sa oven ay hindi nasaktan. Kung naaabala ka sa kulay berde-kayumanggi, madali mong mababago ang kulay ng kono sa pilak o ginto na may kaunting pandekorasyon na spray (huwag mag-spray sa loob ng bahay, palaging nasa labas!). Ang mga cone ay mukhang napakaganda din kapag sila ay sinabugan ng kaunting artipisyal na niyebe.
Kung kinakailangan, maaari ding gumamit ng karahasan
Kung mayroon kang sapat na pagkilos sa oven upang buksan ang mga pine cone, maaari mong basagin ang mga butil nang hindi iniihaw ang mga ito. Ang isang simpleng nutcracker ay ginagamit para dito; ang pamamaraan ay kapareho ng sa Brazil nuts o walnuts. Gayunpaman, ang mga core ay mas maliit, kaya ito ay medyo malikot.
Talagang hindi mo dapat subukang basagin ang mga butil gamit ang iyong mga ngipin. Ito ay maaaring maging isang magandang bagay - ngunit kadalasan ay para lamang sa dentista. Dahil ang mga nutshells ay mas matigas kaysa sa enamel ng ngipin ng tao, na basta na lamang nitong tinatanggal. Ang korona ng ngipin (i.e. ang itaas na bahagi ng aktwal, matigas na ngipin) ay madalas na masira kapag sinusubukang buksan ang mga mani o buto gamit ang iyong mga ngipin. Hindi naman mga squirrel ang mga tao.
Kapag basag, mabilis kainin
Pine nuts ay isang kasiyahan sa kanilang sarili, ngunit mas masarap ang mga ito sa tamang pagkain. Ang mga salad, halimbawa, ay maaaring lagyan ng pampalasa ng mga buto ng nutty at matamis na lasa. Ngunit ang pasta ay nakikinabang din sa maliliit na buto. Sa lutuing Italyano, ang mga pine nuts ay inihaw na lamang at iwiwisik sa ibabaw ng spaghetti o iba pang pasta, kasama ng kaunting olive oil o isa pang sarsa na hindi masyadong malakas ang lasa. Ang mga pagkaing karne ay maaari ding gawing pino na may katangiang aroma ng mga buto, halimbawa isang dahan-dahang tinimplahan na steak.
Hindi lahat ng cone sa merkado ay angkop para sa pagkonsumo
Nabanggit na na ang mga kono ng puno ng pino, gayundin ang iba pang halamang pino, ay kadalasang ginagamit para sa mga layuning pampalamuti. May pagkakaiba kung ang mga cone ay nasa tindahan ng hardware sa tabi ng tinsel at Christmas tree baubles, o kung ang mga ito ay binili sa departamento ng gulay ng supermarket. Ang mga kono na naglalaman ng kaunti o walang mga buto ay inaayos kaagad pagkatapos ng pag-aani at higit pang pinoproseso bilang mga pandekorasyon na bagay. Ang mga kono lamang na puno ng mga buto at may naaangkop na kalidad ang ibinebenta bilang pagkain. Ito ang mga pine cone na nasa seksyon ng prutas at gulay. Ang mga butil na nilalaman nito ay nakakatugon sa mataas na pangangailangan na inilalagay sa pagkain sa mga tuntunin ng lasa at kalidad.
Pine nuts ay maaari ding bilhin na binalatan na at handa nang kainin. Ang maliit na dilaw na buto na may itim na tuldok sa isang dulo ay medyo mahal. Ito ay hindi dahil sa espesyal na kalidad ng mga core, ngunit sa halip dahil mahirap lang silang makuha. Kahit na may mga makina at pang-industriya na pagpoproseso, ang mga pine cone ay hindi naglalabas ng mga butil nang napakabilis, at ito ay sadyang matrabaho at napakatagal upang alisin ang mga matitigas na shell mula sa mga butil. Sa industriyal na pagpoproseso, hindi ito pinangangasiwaan nang higit na naiiba kaysa sa bahay: ang mga cone ay kailangang buksan gamit ang tuyo na init at ang mga butil ay maingat na inalis mula sa mga shell. Ang isang partikular na kahirapan ay ang mga shell ay napakatigas, ngunit ang mga butil sa loob ay sobrang malambot at sensitibo.
